Szczęśliwi czasu nie liczą

Kto z nas nie cierpi na chroniczny brak czasu? Jeśli jednak ktoś taki istnieje, nich zgłosi się do mnie, bardzo chętnie go poznam!

Przyznać się niestety muszę, że do napisanie czegoś porządnego na blogu zabieram się ponad tydzień. Wcześniej sypnąłem wam kilkoma wpisami, których napisanie mieściło się w przeciągu 30 minut. Dlaczego? Przecież chcę napisać coś długiego i fascynującego, a nie mogę! A dlaczego nie mogę? Bo brakuje mi czasu...
Mój stos rzeczy do zrobienia czy filmów do obejrzenia stale się powiększa. Ale wszystkim się zajmę, nawet obejrzę te filmy... Jak znajdę czas! Jak znajdę czas to, spotkam się ze wszystkimi, z którymi planuje się spotkać już od dawna. Oczywiście pod warunkiem, że Oni znajdą czas w tym samym czasie.
Lecz nie jesteśmy tu po to bym prawił wam morały jak funkcjonuje świat i czemu doba trwa tylko 24h. Sęk w tym, że jeżeli znaleźliśmy problem (którym w tym przypadku jest brak czasu) to trzeba znaleźć również przyczynę i rozwiązanie!
Tu głównie odwołam się do roku szkolnego.

Oczywiście standardowo - Za dużo zadań domowych! Jako, że większość uczniów szkół ponadgimnazjalnych jest przepełnionych ideami i ambicjami (bo są tez tacy, których jedyną ambicja jest "wyciągnąć na dwójkę") Większość ta jest gotowa wypełniać wszystkie swoje szkolne obowiązki, najlepiej jak tylko potrafi. Ale co zrobić gdy jest ich tyle ile jest? Czyli za dużo?
Takie przepracowany, szary uczeń wraca do domu po kilku godzinach ścisłej nauki i staje przed jednym z życiowych dylematów:
Odrobić wszystkie lekcje i stracić tak cenny czas, który mógł by wykorzystać nieco inaczej, czy nie odrobić, za to zintegrować się z członkami rodziny, rozwijając kontakty społeczne.
Jeśli wybierze opcje pierwszą stanie się społecznie odizolowany, ucierpi na tym jego psychika.
Jeśli wybierze te drugą opcję, następnego dnia w szkole zarobi kilka negatywnych ocen, przejmie się tym dogłębnie, załamie i zaś jego psychika ucierpi! I którą drogę cierpienia tu wybrać?

A co z wakacjami? Nie wiem jak wam, ale mi wciąż brakuje czasu. Dlaczego?
Jednym z powodów jest brak organizacji. W wakacje zazwyczaj dzieje się nie wiele w kontekście obowiązków, pracy ciężkiej, wytężania umysłu  (nie twierdze, że nie funkcjonuje wcale)
W wakacje podstawą jest wypoczęcie czy przygotowanie się duchowo do powrotu do szkoły, bo już za miesiąc twoje życie będzie wypełnione kartkówkami, sprawdzianami i pracami klasowymi.
I co tu zrobić jak śpi się do godziny 15-nastej? Jak zorganizować resztę czasu?
Już nie wspomnę o tym, że większość naszych ambitnych planów "W te wakacje w końcu przeczytam .... i obejrzę ...." legło w gruzach ze względu na spontaniczne wycieczki naszych rodziców, na które większość z nas nie ma ochoty jechać.

Mógł bym jeszcze wymienić kilka powodów dlaczego, brak mi/nam czasu, a życie "ucznia" nie jest wcale takie kolorowe, beztroskie jak to niektóre "panie w beretach" myślą. Ale szczerze... to mi się nie chce... i nie mam czasu. Zresztą po co?
Bo co my biedni uczniowie mamy z tym zrobić?
A no właśnie! Nic!
To teraz jedyne co mi pozostało to życzyć wam drodzy rówieśnicy, droga młodzieży więcej wolnego czasu i bardziej zorganizowanych wakacji oraz zapytać: "Jak tam u was z czasem?"
Dziękuje za poświęcenie mi trochę swojego czasu.

                            /NC